Την ΑΕΛ πάντα την συμπαθούσα. Κάπου μεταξύ πίκρας…και ειλικρίνειας αποδέχομαι την Λάρισα ως την μεγαλύτερη επαρχιακή ομάδα που ανέδειξε το Ελληνικό ποδόσφαιρο. Το να θεωρήσεις ένα σωματείο ισχυρό και ιστορικό είναι συνδυασμός πολλών πραγμάτων. Κόσμος, τίτλοι, αύρα, σεβασμός στην φανέλα, Marketing. Αυτά όλα δημιουργούν το πρότυπο που λέγεται μεγάλη ομάδα.
Κόσμος: Παντού στην Λάρισα, σε όλον τον…Νομό, η ΑΕΛ είναι υπόθεση της περιοχής. Σε βαθμό υπερβολικό ενδεχομένως, αλλά για να φανταστείτε τι εννοούμε δεν αφήνουν σε οπαδούς άλλων ομάδων την δυνατότητα στο να δημιουργήσουν δικό τους σύνδεσμό. Όταν αυτό έγινε απέτυχε οικτρά.
Τίτλοι: Δυο Κύπελλα, ένα πρωτάθλημα. Το δεύτερο κύπελλο μάλιστα το 2007, δυο χρόνια μετά την επιστροφή της στην μεγάλη κατηγορία. Διαφορά δυναμικής…
Σεβασμός στην Φανέλα: Δεν αλλάζουν ούτε το σήμα, ούτε τα χρώματα. Η ομάδα είναι μια. ΑΕΛ. Με τα “Βυσσινί” και το Αλογάκι. Η ομάδα της Λάρισας.
Marketing: Πρότυπο επαρχιακής ομάδας. Με Social Media, συνεργασία με σχολεία και ΚΤΕΛ για μεταφορά φιλάθλων, μπουτίκ στο κέντρο της πόλης. Και παντού κασκόλ με τα “Βυσσινί” με επιχειρήσεις που συνδυάζουν την ύπαρξη τους με την ΑΕΛ. Δημιουργήθηκε μέχρι και ραδιόφωνο που ασχολήθηκε μόνο με την ομάδα (AEL FC RADIO) , ενώ ο κόσμος ασχολείται καθημερινά. Παρακολουθεί. Και το Marketing παίζει μεγάλο ρόλο σε αυτό…
Υπάρχει και συνεχής υποστήριξη της σε εκτός έδρας παιχνίδια. Σίγουρα βοηθάει και η θέση της πόλης. Στο κέντρο της Ελλάδας με πρόσβαση παντού. 1.5 ώρα από την Θεσσαλονίκη, 3 ώρες από την Αθήνα. Εύκολα ταξιδάκια σε όλη την Ελλάδα για τους οπαδούς της (Σύνδεσμος Monsters) που φέτος λόγω διαμάχης με τον Αλέξη Κούγια δεν πολυπατάνε στο γήπεδο. Αντίθετα οι φίλαθλοι της Ξάνθης θέλουν μια αιωνιότητα (sic) για να φτάσουν στην… Αθήνα. Αριθμητικά βέβαια δεν τίθεται θέμα σύγκρισης.
Και πάμε στον Αλέξη Κούγια. Τον… “γυρολόγο” πρόεδρο της Σούπερ Λίγκα. ΠΑΣ Γιάννινα, Παναχαϊκή, Λαμία, Λάρισα. Καρέ ομάδων έχει στο βιογραφικό του ο γνωστός μεγαλοδικηγόρος. Οι δηλώσεις του πάντα προκαλούσαν το ενδιαφέρον στα ΜΜΕ γιατί… έδινε τίτλους. Καταφέρθηκε εναντίον παιχτών (με ονόματα !), εναντίον ομάδων (τελευταίο του “θύμα” ο ΠΑΣ Γιάννινα), μπήκε σε κόντρα με οπαδούς ομάδων που ανέλαβε, “πλακώθηκε” με παράγοντες και οπαδούς άλλων ομάδων που ήταν αντίπαλες σ’αυτόν. Έχει “ψωμί” ο Κούγιας και αποτελεί ένα κλασικό παράδειγμα Ελληνικού ποδοσφαίρου εν έτει 2017. Το τελευταίο όμως ήταν και το καλύτερο, φυλάσσοντάς το για το τέλος.
“Αν ο διαιτητής δεν είναι καθαρός και οι παίκτες της Ξάνθης προκαλέσουν, δεν θα τελειώσει το ματς!” Η απάντηση στον Κούγια δεν θα δοθεί από εμάς, ούτε από κάποιον ποδοσφαιρικό εισαγγελέα που ενδεχομένως θα έπρεπε να παρέμβει σε αυτό το σημείο (τι αλήθεια εννοεί… δεν θα τελειώσει το ματς; Τι εννοεί θα… προκαλέσουν οι παίκτες της Ξάνθης; Μια απόκρουση του Ζίβκοβιτς – για παράδειγμα – θεωρείται… πρόκληση;). Αλλά από τα Social Media των Λαρισινών site. Εκεί που ο καθένας μπορεί να αναγνώσει όμορφα πράγματα από τους Λαρισινούς φιλάθλους για τον πρόεδρο της ΑΕΛ. Επίσης απάντηση δόθηκε και από το άδειο γήπεδο της Λάρισας φέτος! Ο “καθρέφτης” μιας ομάδας είναι το γήπεδο. Πώς να το κάνουμε; Το μέχρι πρότινος γεμάτο AEL FC ARENA φέτος… άδειασε. Λέει κάτι αυτό;
ΥΓ: Τι ματσάρες γινόντουσαν ανάμεσα σε ΑΕΛ και Ξάνθη όταν ΚΑΙ οι δυο έδρες είχανε κόσμο. Θυμάμαι κάτι επικά παιχνίδια στις αρχές δεκαετίας του 90′ με 10.000 Ξανθιώτες στο γήπεδο της Ξάνθης. Όπως θυμάμαι και εκείνη την ματσάρα με το γκολ του Λουτσιάνο, το 2005-2006. Γεμάτα γήπεδα. Αυτά είναι τα παιχνίδια Ξάνθη-Λάρισας. Όχι οι δηλώσεις του Αλέξη Κούγια.
Xάρης Ευφραιμίδης
