Σάββατο απόγευμα, φθινόπωρο του 1984, στο σπίτι του Βασίλη Κοντοβαζαινίτη στην Βάρκιζα. Είπαμε να κατηφορίσουμε προς παραλία. Ξαφνικά βλέπουμε μπροστά μας τον Νικήτα Σκοπελίτη, πρόεδρο του Χαραυγιακού, ομάδας Β’ εθνικής. Από το στόμα του Βασίλη βγήκε αυθόρμητα η ατάκα που τα λέει όλα. Και τα φωτίζει όλα.
– Τι έγινε, Νικήτα; Σε πιάσανε για δωροδοκία;…
Τι άλλο! Ναι, τι άλλο να έλεγε ο δικηγόρος όταν στην πυλωτή της πολυκατοικίας αντικρύζει απρόσκλητο έναν πελάτη του, έναν αρχιγάτο του ποδοσφαίρου. Τον εντελώς άσχετο από μπάλα μέχρι να πάρει μια ομαδίτσα από την Δ’ κατηγορία Αθήνας, ούτε καν μιας περιοχής της Ηλιούπολης, μια γειτονιάς με το όνομα Χαραυγή, κι έγινε αμέσως ξεφτέρι. Και για χρόνια έκανε σκληρό πρωταθλητισμό κόντρα σε ομάδες ιστορικές και με παρελθόν στην Α’ εθνική.
Για να έρθει στο σπίτι μου, σκέφτηκε ο Κοντοβαζαινίτης, χρειάζεται την βοήθειά μου ως δικηγόρο, μήπως πρέπει να πάω μαζί του στην αστυνομία.
Πέρασαν χρόνια. Ποτέ δεν ξέχασα εκείνο το απρόοπτο σκηνικό στο οποίο ήμουν παρών. Τι δουλειά είχε ο Νικήτας, ο σπαθής και λογοτιμήτης, σόλο στη Βάρκιζα Σάββατο βράδυ και να μη βρίσκεται τούτη την οικογενειακή ώρα παρέα με τις τρεις πιτσιρίκες κόρες του.
Αν ρωτούσα τον Κοντοβαζαινίτη δεν θα μου έλεγε, ακόμα κι αν ήξερε. Χωρίς πλάκα κι αυτό είναι το παράπονό μου. Ο Βασίλης δεν «μίλαγε». Και πώς να μου «πει» κάτι, όταν το έκρυβε, όταν δεν το έλεγε και στον ίδιον τον εαυτό του. Ο ορισμός του απόλυτα εχέμυθου. Ο Κοντοβαζαινίτης από το χωριό Κοντοβάζαινα, μορφή στο χώρο, πέθανε 76 χρονών το 2015, σα σήμερα 29 Σεπτεμβρίου. Από φτωχή οικογένεια, με πατέρα βιοπαλαιστή.
Τελικά, μετά από 20 χρόνια έμαθα γιατί ο Σκοπελίτης είχε κάνει εκείνο το πέρασμα στη Βάρκιζα. Ο ίδιος ο πρόεδρος του Χαραυγιακού μου το είπε όταν πια είχε εγκαταλείψει το ποδόσφαιρο. Είχε «αφήσει» ένα φάκελο με τόσα χιλιάρικα στο κάδο απορριμμάτων, έξω από τον πασίγνωστο φούρνο Γεωργιάδη.
Αυτή ήταν η συμφωνία με τον διαιτητή που θα έπαιζε την επομένη, ημέρα Κυριακή, αγώνα του Χαραυγιακού. Για την ιστορία αναφέρω ότι το ματς ήταν εκτός έδρας και τελείωσε 1-1.
Ούτε κι εγώ είπα ποτέ στον μακαρίτη πια και αξέχαστο Κοντοβαζαινίτη, γι’ αυτό που μου απεκάλυψε ο Νικήτας.
Ένας τόμος χοντρός είναι λίγος για να καταγράψει κανείς τις εμπειρίες και όσα έζησε από πρώτο χέρι στο παρασκήνιο του πρωταθλήματος ο γεννημένος συνωμότης, απαράδεκτα μυστικοπαθής, ακόμα και στους πιο έμπιστους του ανθρώπους, γι’ αυτό πήρε μαζί του πράγματα ανομολόγητα.
Δημοσιογράφος ο Κοντοβαζαινίτης; Ούτε για αστείο το λες. Ο πιο αντιδημοσιογραφικός. Μια ζωή μέσα στα πράγματα και ποτέ δεν σου έδινε μια είδηση. Γιατί; Το θεωρούσε ιεροσυλία, προδοσία να πει σε κάποιον άλλον, ακόμα και στον κολλητό του, οτιδήποτε αφορούσε έναν πελάτη του, μια ΠΑΕ, έναν πρόεδρο ΠΑΕ.
Για παράδειγμα. Έφερε ο Κοντοβαζαινίτης στον Παναθηναϊκό προπονητή από την Πολωνία τον Γιάτσεκ Γκμοχ. Θα μάθαινες το νέο από τις εφημερίδες. Έκλεινε τη μεταγραφή του Κώστα Ορφανού από τον ΠΑΟΚ στον Ολυμπιακό. Το ίδιο.
