Πέρσι οι μεταγραφές γνωστών ονομάτων είχαν ανεβάσει αυτόματα τον πήχη των φιλοδοξιών στον ΑΟΞ, αλλά στο τέλος των μπαράζ έμεινε… η παραμονή στην SL2. Υπήρχε ποιότητα στους παίκτες αλλά η αίσθηση που άφησε στους περισσότερους φιλάθλους, είναι ότι δεν έγινε «ομάδα», παρά μόνο όταν ζούσε καταστάσεις πίεσης για το αποτέλεσμα. Φέτος, η αίσθηση που αφήνει ο ΑΟΞ σ’ αυτά τα «άχαρα» φιλικά – τα οποία… κανείς δεν ξέρει τι σκοπό έχουν ακριβώς, από την στιγμή που είναι άγνωστη η πρεμιέρα του πρωταθλήματος της SL2 – είναι θετική. Δείχνει ομάδα με αρχή και τέλος, βρήκε τον τρόπο και το αποτέλεσμα στο κύπελλο που ήταν το ζητούμενο και στα φιλικά της – τα οποία μπορεί να μην ήταν με σούπερ δυνατούς αντιπάλους – έχει να χάσει από τις 12 Αυγούστου κι εκείνο το παιχνίδι με τον Μπότεφ Βράτσα στη Βουλγαρία. Τότε που η ομάδα καλά – καλά δεν είχε τον τωρινό «βασικό» της κορμό.

Σ’ αυτά τα φιλικά λοιπόν, με τις όποιες ιδιαιτερότητες έχουν, ο ΑΟΞ απέναντι σε ομάδες SL2 έχει την ισοπαλία με τον Πανσερραϊκό (1-1), το 3-1 επί του Ολυμπιακού και το 0-0 με τον ΠΑΟΚ, ενώ πήρε την πρόκριση στο κύπελλο στην Άρτα από την ΑΕ Καραϊσκάκης με 0-2 που κι αυτή είναι ομάδα της δεύτερης κατηγορίας.

Ο ΑΟΞ έχει ποιότητα που μπορεί να κάνει την διαφορά, δοκιμάζει διαφορετικά σχήματα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο Τζάιμι Μονρόι δεν προβληματίζεται για μερικά πράγματα. Στο επιθετικό κομμάτι η ομάδα χρειάζεται περισσότερη συνεισφορά από τα πλάγια, περισσότερους αυτοματισμούς, ενώ στα δεύτερα ημίχρονά της, παρουσιάζεται κάπως λιγότερο καλή σε σχέση με τα πρώτα.

Το τεχνικό επιτελείο καθημερινά δουλεύει πάνω σε τομείς που έχει εστιάσει και μέχρι την έναρξη του πρωταθλήματος και με διαφορετική συνολική ψυχολογία, ο ΑΟΞ θα βρει τον ρυθμό που θέλει.

Αυτή τη στιγμή πάντως έχει σκοράρει 16 φορές σε όλα τα παιχνίδια του (9) και από τη στιγμή που τα 6 από αυτά ήταν νικηφόρα χτίζει αυτοπεποίθηση και νοοτροπία νικητή. Κι αυτό ίσως να μετρήσει περισσότερο απ’ όλα.