Ο Μπάμπης Τεννές παραχώρησε εφ’όλης της ύλης συνέντευξη όπου μίλησε για το πετυχημένο πέρασμά του από την Ξάνθη, παρότι δεν τα κατάφερε να επιστρέψει στη Σούπερ Λίγκα 1, χάνοντας την άνοδο στα μπαράζ με τον Παναιτωλικό, στην ιστοσελίδα «thrakisports.gr».

Ο έμπειρος προπονητής τόνισε πως είχε αποφασίσει αρκετό καιρό πριν τα μπαράζ να αποχωρήσει από την ομάδα της Θράκης, ενώ σημείωσε πως δεν έχει συμφωνήσει με καμία ομάδα μέχρι στιγμής για τη νέα αγωνιστική περίοδο.

Παράλληλα, ανέφερε πως η Ξάνθη θα πρέπει να δώξει τον σύνδρομο του νεόπλουτου, τονίζοντας πως οι άνθρωποι της ομάδας έκαναν κινήσεις εντυπωσιασμού και όχι ουσίας.

Αναλυτικά:

Κύριε Τεννέ, μια εβδομάδα μετά το μπαράζ με τον Παναιτωλικό και την αποτυχία της ανόδου στην SL1, αρκετοί εξακολουθούν να σχολιάζουν το γεγονός ότι ανακοινώσατε την αποχώρησή σας αμέσως μετά τον αγώνα. Καταρχήν, θα ήταν διαφορετική η εξέλιξη αν ο ΑΟΞ είχε κερδίσει;

«Όχι. Εγώ το είχα αποφασίσει αρκετό καιρό πιο πριν, αλλά έβλεπα και ότι και η στάση της διοίκησης δεν ήταν υπέρ της ανανέωσής μου…».

Για αυτό και η ανακοίνωση αμέσως μετά το τέλος του αγώνα; «Φεύγω πριν με διώξουν», σχολίασε αρκετός κόσμος…

«Όχι, σε καμία περίπτωση. Μπορεί μέσα μου να είχα και ενδεχομένως να είχαν αποφασίσει ότι δεν θα συνεχίσουμε, αλλά δεν είχα σκοπό να αναφερθώ σε αυτό εκείνη την στιγμή. Οταν όμως ο δημοσιογράφος της Nova με ρώτησε για το τι κινήσεις θα κάνουμε του χρόνου, εφόσον φτάσαμε τόσο κοντά φέτος, εκεί είχα δύο επιλογές. Eίτε να απαντήσω διπλωματικά ότι… θα δούμε και να το αφήσω εκεί, είτε να πω ότι ήταν το τελευταίο μου παιχνίδι. Από την στιγμή που τέθηκε το ερώτημα, θεώρησα εκείνη την στιγμή σωστό να επιλέξω τον δεύτερο τρόπο».

Ήδη έχει γραφτεί πάντως ότι έχετε κλείσει στον Λεβαδειακό για τη νέα σεζόν…

«Διαβάζω τα σενάρια που με αφορούν αλλά ξέρετε, πολλές φορές αυτά που γράφονται στο τέλος διαψεύδονται. Αλλά παρόλα αυτά γράφονται. Διερευνητικές κρούσεις έχουν γίνει από διάφορες ομάδες την τελευταία εβδομάδα, αλλά αφότου έγινε γνωστό ότι έφυγα από την Ξάνθη και δεν υπάρχει απολύτως καμία συμφωνία».

Πάντως, για να επιστρέφω στην Ξάνθη, διακρίνω μια δυσαρέσκεια προς την διοίκηση της ομάδας, μια πίκρα;

«Λάθος. Εχω πει κατ’ επανάληψη ότι είναι ευλογία να δουλεύει κανείς στην Ξάνθη και το εννοώ. Πίκρα υπήρχε και υπάρχει μόνο επειδή δεν καταφέραμε να ανεβούμε, καθώς αυτός ήταν και ο στόχος μας. Αλλά τίποτα παραπάνω, αφού άλλωστε με το τέλος αυτού του αγώνα ολοκληρωνόταν και το συμβόλαιό μου με την ομάδα της Ξάνθης».

Είχατε υπογράψει μόνο για έξι μήνες;

«Ούτε καν! Τρεις, τρεισίμισι, όσοι ήταν. Και με έναν και μόνο στόχο, να γίνει η προσπάθεια να ανέβει η ομάδα. Δεν ζήτησα ετήσια ή διετή συμβόλαια με κάποια υστεροβουλία, απλά τους είπα στη συνάντηση ότι θέλω να ανεβάσω την ομάδα και στο τέλος το συζητάμε. Οταν ήρθα, ήμασταν εκτός πλέι οφ και πολύ μακριά από τον στόχο. Σχεδόν όλοι το είχαν πάρει απόφαση ότι δεν θα τα καταφέρουμε…».

Επειδή νομίζω ότι έχουν σημασία αυτές οι στιγμές, πότε ακριβώς γίνεται αυτή η πρώτη συνάντηση;

«Στη Θεσσαλονίκη, στα γραφεία του κ. Γιαμουρίδη».

Πότε; Πότε έγινε η πρώτη κρούση;

«Νομίζω ότι η πρώτη κρούση έγινε την Δευτέρα, πριν πάμε στην Πάτρα».

Και μια μέρα μετά από ό,τι αντιλαμβάνομαι πηγαίνετε στην Θεσσαλονίκη. Ήταν μόνος ο κ. Γιαμουρίδης;

«Όχι… Ηταν και ο αντιπρόεδρος ο κ. Ουζουνίδης, ο Ανέστης ο Τσετινές και ο Γιώτης Παναγιώτου».

Συνεπώς και τα τέσσερα στελέχη. Και γιατί ενώ έχετε συζητήσει Δευτέρα-Τρίτη, στην Πάτρα όπου η ομάδα χάνει από την Παναχαϊκή, εσείς δεν βρίσκεστε στον πάγκο αλλά στην εξέδρα;

«Στην πρώτη συνάντηση στη Θεσσαλονίκη τους είπα τους στόχους μου και δεν τους ζήτησα να μου απαντήσουν άμεσα. Η απάντηση ήρθε στα τέλη της εβδομάδας, όταν μου ζητήθηκε να είμαι στην Πάτρα. Το συμβόλαιο το υπέγραψα μετά το ματς της Παναχαϊκής. Μάλιστα, όταν τελείωσε το παιχνίδι της Πάτρας, είπα μέσα μου “ευτυχώς που δεν υπέγραψα”. Δεν μου άρεσε η εικόνα που είδα, η ομάδα ήταν ένα σκορποχώρι. Μετά από πίεση όλων όμως, αποφάσισα να αναλάβω. Αλλά ήταν ένα ρίσκο μεγάλο και για εμένα. Όταν ήρθα στην ομάδα είμασταν μακράν εκτός πλέι οφ. Και ήρθα χωρίς δική μου επιλογή, τελείως μόνος μου. Δεν έφερα ούτε έναν ποδοσφαιριστή ή συνεργάτη και προσπάθησα μόνο με όσους υπήρχαν».

Πιστεύετε ότι αν είχε παρθεί πιο άμεσα η απόφαση, ερχόσασταν μια εβδομάδα πιο πριν στην ομάδα και καθόσασταν στον πάγκο από το ματς της Πάτρας, αυτήν την στιγμή η Ξάνθη θα ήταν στην SL1;

«Δεν το ξέρω αυτό, αλλά θεωρώ πως αν είχα έρθει ένα μήνα πιο πριν η ομάδα θα είχε βγει. Δεν είχα χρόνο να περάσω τα στοιχεία φυσικής κατάστασης, τακτικής κλπ. Αναγκαστικά έπρεπε να επενδύσω στην ψυχολογία της ομάδας, γιατί μέχρι τότε ήταν λούζερ…».

Λούζερ; Βαριά κουβέντα…

«Αν παρατηρήσατε από όταν ήρθα και μετά μαζευόταν όλη η ομάδα και έδινε τον όρκο νίκης. Όταν πρωτοπήγα υπήρχαν αγαπημένα παιδιά και αποπαίδια. Υπήρχαν ξένοι και Έλληνες. Αυτό ήταν κάτι που έπρεπε να το αλλάξω. Γνώριζα και κάποια παιδιά από το παρελθόν και αυτό είναι αλήθεια ότι βοήθησε. Έπρεπε να τους κεντρίσω τον εγωισμό τους. Φυσικά και εγώ έκανα λάθη, δεν υπάρχει κανείς που να μην κάνει. Μας στοίχησαν κυρίως τα παιχνίδια με Καραϊσκάκη και Εργοτέλη. Αλλά θέλω να το τονίσω ότι εγώ είμαι πολύ ευχαριστημένος από όλα τα παιδιά και όλο το τιμ. Ουσιαστικά, αν δείτε χωριστά τη βαθμολογία, μαζί μου βγήκαν πρωταθλητές»

Τι είχε φταίξει και μέχρι τότε είχε πάει τόσο χάλια η ομάδα;

«Στην αρχή, όταν πήγα, οι μισοί έλεγαν ότι φταίνε οι παίκτες και οι άλλοι μισοί ο προπονητής. Εγώ θεωρώ ότι η ομάδα μάλλον υποεκτίμησε την Β’ Εθνική γιατί δεν γνώριζαν. Νόμισαν ότι δεν θα έβλεπαν κανέναν και θα έβαζαν σε κάθε ματς 3-4 γκολ για πλάκα. Και καλλιεργήθηκε και αυτή η προσδοκία στον κόσμο. Η ομάδα έχει τον σύνδρομο του νεόπλουτου. Εύχομαι να μην το ξανακάνουν του χρόνου…».

Το σύνδρομο του νεόπλουτου;

«Αυτό σημαίνει ότι έκαναν κινήσεις εντυπωσιασμού και όχι ουσίας. Ειλικρινά, επειδή γνώρισα εξαιρετικούς ανθρώπους στην Ξάνθη, θα είναι κρίμα να πάει άλλη μια χρονιά χαμένη».

Θα σταθώ λίγο σε αυτό. Κομμάτι αυτού του νεοπλουτισμού ήταν και το τσάρτερ με το οποίο πήγατε στο Αγρίνιο; Το αναφέρω γιατί και αυτό σχολιάστηκε…

«Το τσάρτερ είναι αλήθεια ότι δεν το ζήτησα εγώ αλλά εφόσον υπήρχε η δυνατότητα ήταν καλό που έγινε. Όμως όλες οι κινήσεις έδειχναν ότι έχουμε τα χρήματα και… δεν σας βλέπουμε. Ωστόσο για να μην παρεξηγηθώ, φυσικά και είναι θετικό να μπορείς να παρέχεις όλες τις ανέσεις στους παίκτες και τους ανθρώπους της ομάδας σου. Οταν από έναν αγώνα κρίνεται μια κατηγορία, το να παρασχεθεί μια παραπάνω άνεση χωρίς ιδιαίτερα μεγαλύτερο κόστος, γιατί δεν ήταν τόσο μεγάλο όσο ίσως να ακούγεται, δεν ήταν κάτι αρνητικό».

Λεφτά υπάρχουν, αυτό το έχουμε καταλάβει όλοι. Τον περίφημο Μπιλ Πάπας, τον Ελληνοαυστραλό επιχειρηματία που βάζει τα λεφτά και είναι πρόεδρος στην ομάδα, τον γνωρίσατε;.

«Ναι, κάναμε δυο – τρεις τηλεδιασκέψεις όλο αυτό το διάστημα. Είναι μια διοίκηση που έχει χρήματα αλλά έχει και όραμα. Αυτό είδα εγώ στο διάστημα της συνεργασίας μας. Υπάρχει πλάνο, και ελπίζω σε πιο ουσιαστικές κινήσεις μελλοντικά γιατί αν και δεν πολυέβγαινα στην πόλη, νομίζω ότι έκανα καλούς φίλους στην Ξάνθη. Μου έκαναν αμέτρητα αιτήματα φιλίας στο facebook (γέλια). Έκανα πολλούς φίλους και μπορώ να πω ότι κάποιοι με έχουν συγκινήσει. Βέβαια, υπήρχε και γκρίνια κάποιες φορές, μάλιστα έναν τον… μπλόκαρα (γέλια)».

Παράπονα υπήρχαν για την αμυντικογενή τακτική. Γιατί η Ξάνθη με τέτοιο ποιοτικό ρόστερ να παίζει άμυνα…

«Σε εμένα αναμενόμενα, υπό τις συνθήκες που ήρθαν στην ομάδα, η απόλυτη προτεραιότητα ήταν το αποτέλεσμα. Δεν μπορούσα να βάλω την ποιότητα ή την περίτεχνη ενέργεια πάνω από την ουσία. Ήμασταν 11 βαθμούς κάτω από τον πρώτο, δεν είχαμε περιθώρια. Αντιμετωπίσαμε πολλές δυσκολίες. Η Ξάνθη δεν έπαιξε ούτε ένα φιλικό…».

Θεωρείτε ότι οι άλλες ομάδας έπαιξαν φιλικά;

«Ναι! Αρκετά. Ακόμα και στα πλέι οφ, ομάδες που είχαν τους ίδιους στόχους με εμάς παίξανε ένα και δύο φιλικά. Βγήκαμε δεύτεροι, που δεν ήταν ο πρώτος στόχος αλλά ήταν μια αξιοπρεπέστατη θέση, απέναντι σε μια ομάδα (σ.σ. Ιωνικός) που είχε όλο το σύστημα υπέρ της. Αυτό είναι προς τιμήν της Ξάνθης. Στη Ρόδο πήγαν να μας δηλητηριάσουν…».

Εχει επιβεβαιωθεί αυτό; Δεν μάθαμε τα χημικά αποτελέσματα…

«Δεν έχω μάθει και εγώ, αλλά είδα με τα μάτια μου τι έγινε. Είχαμε 30 εμφιαλωμένα μπουκάλια, τα οποία αν τα γυρνούσες ανάποδα έτρεχε το νερό από το καπάκι. Ήταν δύσκολο να το προσέξεις, αλλά ευτυχώς για εμάς το ανακάλυψε ο μασέρ, καθώς πήγε να φτιάξει τους ηλεκτρολύτες. Μετά τρέχαμε να αγοράσουμε νερά».

Είπατε και πριν για τα λάθη, ότι τελικά στοιχίζουν κυρίως η ισοπαλία με τον Καραϊσκάκη και η ήττα με τον Εργοτέλη. Μια ήττα που ήρθε μετά το διπλό στη Νίκαια, δηλαδή την πρώτη φορά που η ομάδα βρέθηκε πρώτη. Θεωρείτε ότι υπήρχε έξτρα βάρος στους ποδοσφαιριστές ξέροντας ότι με δύο άσσους βγαίνουν κατηγορία και αυτό το βάρος τελικά στοίχισε;

«Οι παράγοντες που διαμορφώνουν ένα παιχνίδι είναι η απόδοσή σου, η τύχη και η διαιτησία. Στο ματς της κανονικής διάρκειας με τον Εργοτέλη η τύχη ήταν με εμάς, γιατί ο Εργοτέλης έχει δοκάρι και ακόμα δύο-τρεις φάσεις, αλλά εμείς κερδίσαμε 1-0. Από την άλλη στα πλέι οφ έγινε το αντίθετο. Εμείς έχουμε δοκάρι και χαμένες ευκαιρίες, αλλά ο Εργοτέλης κέρδισε με ένα σουτ από τα 30-35 μέτρα, χωρίς να έχει άλλη φάση. Όμως δεν ειχαμε και εμείς την απόδοση που έπρεπε. Δεν νομίζω ότι μας επηρέασε το άγχος της πρώτης θέσης. Τα παιδιά έχουν μεγάλη εμπειρία για να διαχειριστούν κάτι τέτοιο. Απλά δεν βρεθήκαμε σε καλή μέρα και δεν είχαμε την τύχη μαζί μας».

Στην τύχη αποδίδετε και την ήττα στο μπαράζ του Αγρινίου; Γιατί κακά τα ψέματα, φτάσατε δέκα λεπτά μακριά από τον στόχο…

«Μπήκαμε στα μπαράζ με πάρα πολλά μειονεκτήματα. Αρχικά ο Παναιτωλικός έχει 15 ημέρες ξεκούρασης και προετοιμασίας και εμείς μόλις τέσσερις. Το δεύτερο μειονέκτημα ήταν ότι τέσσερις βασικοί παίκτες μας είναι εκτός. Επιπλέον ξέρουμε ότι το ρόστερ του Παναιτωλικού είναι μεγαλύτερο και ποιοτικότερο, χωρίς καμία απουσία. Εμείς χάσαμε στο τελευταίο δεκάλεπτο με γκολ average, στον τελευταίο ίσως αγώνα στην Ευρώπη που κρίνεται με εκτός έδρας γκολ. Η προσπάθεια ήταν τεράστια από τα παιδιά…».

Αν μπορούσατε θα θέλατε να πάτε μια εβδομάδα μετά το μπαράζ;

«Ναι! 100%!!! Θα είχαμε πίσω και τους τραυματίες».

Το διεκδικήσαμε;

«Ναι, και το αρνήθηκαν. Ούτε όμως και η κλήρωση ήταν με το μέρος μας. Θα θέλαμε την ρεβάνς στα Πηγάδια. Παρ’ όλα αυτά, αναγκάσαμε την ομάδα του Παναιτωλικού να κρύβει τις μπάλες. Μου ζήτησε ο Δέλλας συγγνώμη μετά το ματς, αλλά του είπα ότι δεν έπρεπε να το κάνει. Πάνω στην ένταση της στιγμής συμβαίνουν βέβαια αυτά, είδατε άλλωστε πως πανηγύρισαν στο Αγρίνιο την νίκη τους απέναντί μας, λες και πήραν το πρωτάθλημα…».

Ο αντίλογος λέει ότι και στην Ξανθη πανηγυρίσατε τη νίκη με τον Λεβαδειακό και την πρόκριση στο μπαράζ με ανάλογο τρόπο…

«Η ένταση δημιουργεί τέτοιες στιγμές και ανάγκη εκτόνωσης. Αλλά από την επόμενη μέρα ξεκίνησε η δουλειά για το μπαράζ…».

Αίσθηση έχει προκαλέσει η απόφασή σας πολλές φορές να κάνετε αλλαγές πριν το ημίωρο…

«Είμαι ένας προπονητής που δεν περιμένει. Για να στο πω και διαφορετικά, όταν δεν σου αρέσει ένα φαγητό, δεν βάλεις λίγο αλάτι ή λίγο πιπέρι; Εγώ αυτό που έβλεπα στα 20-25 λεπτά δεν μου άρεσε. Δεν μπορώ να το αφήσω έτσι. Πρέπει να παρέμβω. Νομίζω ότι εκ του αποτελέσματος δικαιώθηκα κάθε φορά. Σίγουρα από την άλλη μπορεί να υπάρξει πικρία σε κάποιο παιδί, αλλά έχουμε πει ότι η ομάδα ειναι πάνω από όλα. Παρ’ όλα αυτά, ο Μικελτάτζε για παράδειγμα βγήκε στο 25′ και στο επόμενο ματς έβαλε γκολ, όπως και ο Πέτροβιτς ξεκίνησε βασικός».

Σας κατηγορούν επιπλέον ότι χαραμίσατε την αλλαγή με τον Τάτο στο δεύτερο μπαράζ. Ήταν ανέτοιμος και εσείς τον βάλατε μέσα…

«Ίσως δεν σας είναι γνωστό, αλλά ο Τάσος Παπάζογλου και ο Ανδρέας Τάτος έφυγαν την Δεύτερα πριν το πρώτο ματς των μπαράζ και πήγαν σε μια κορυφαία φυσικοθεραπεύτρια στη Σερβία με πολυδάπανη μετακίνηση και θεραπεία, με την προϋπόθεση να είναι έτοιμοι για το δεύτερο παιχνίδι. Πήρα την έγκριση και από εκείνη την γιατρό, αλλά και από το δικό μας ιατρικό τιμ. Και οι δυο γύρισαν την Παρασκευή και το Σάββατο ήρθαν μαζί μας στο Αγρίνιο. Η αλλαγή του Τάτου ήταν καθαρά για να μπορέσουμε να κρατήσουμε τη μπάλα και να γίνουμε πιο επικίνδυνοι. Είναι γεγονός όμως ότι χαραμίστηκε η αλλαγή. Δεν ήταν έτοιμος παρ’ όλες τις διαβεβαιώσεις».

Ο ίδιος έδειξε να μπορεί; Ήθελε να μπει;

«Αν ήθελε; Ίσα ίσα είχε στεναχωρηθεί που δεν τον ξεκίνησα κιόλας. Μάλιστα μου είπε συγκεκριμένα: ’’Γιατί κόουτς κάνεις διακρίσεις τώρα;’’, επειδή έβαλα τον Τάσο Παπάζογλου και όχι αυτόν. Υπήρχε και υπάρχει καλή σχέση με όλα τα παιδιά».

Στα σχόλια του Μπάμπη Χατζημεστή εναντίον σας τι απαντάτε;

«Δεν το έχω γνωρίσει προσωπικά. Διάβασα και τα παλαιότερα σχόλια και όσα ανέφερε στην πρόσφατη συνέντευξη που σας παραχώρησε. Θέλω να του πω συγχαρητήρια για το πρωτάθλημα. Του εύχομαι να ανέβει κατηγορία και δεν νομίζω ότι είναι ο μοναδικός που με κατηγόρησε. Το έκαναν αρκετοί. Εύχομαι να είναι καλά όλοι».

Μεταξύ άλλων σας κατηγόρησε για αμυντικογενή τακτική ακόμα και πέρυσι, στα μπαράζ με τα 17χρονα, όταν ως προπονητής του Απόλλωνα Σμύρνης ουσιαστικά ρίξατε την Ξάνθη…

«Εμένα μου έκανε εντύπωση να βλέπω αυτά τα 17χρονα μετά το δεύτερο παιχνίδι να κλαίνε. Ίσως αυτός ήταν ένας λόγος που ανέλαβα την Ξάνθη. Λες και αυτά είχαν αυτά την ευθύνη. Για εμένα ήταν ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα. Τους έδωσα συγχαρητήρια στα αποδυτήρια, και είδα τον φίλο μου τον Νίκο Καραγεωργίου να τους αγκαλιάζει κι’ αυτός. Αφήσανε 17 χρονών παιδιά να διεκδικήσουν παραμονή της Ξάνθης, μιας ομάδας με ιστορία 31 ετών στην Α’ Εθνική, με εξόδους στην Ευρώπη. Δεν σας κρύβω ότι μέσα μου, είχα σκεφτεί αν καταφέρναμε να κερδίσουμε την άνοδο στο Αγρίνιο, να αφιερώσω αυτήν την άνοδο σε αυτά τα 17χρονα παιδιά που έκλαιγαν για την περσινό υποβιβασμό της Ξάνθης…».

Πολλοί λένε ότι ίσως αυτά τα παιδιά θα έπρεπε να έχουν θέση και στο ρόστερ της ομάδας. Τώρα, εν όψει της νέας χρονιάς, έχει εξαγγελθεί αναδιάρθρωση. Θεωρείτε ότι είναι για το καλό της Ξάνθης ή για το κακό; Και δεύτερο σκέλος στο ερώτημα, είναι για το καλό ή το κακό του ελληνικού ποδοσφαίρου;

«Τόσο για την Ξάνθη, όσο και για το ελληνικό ποδόσφαιρο, είναι για το κακό. Δεν γίνεται να συμμετέχουν ομάδες χωρίς κανένα στόχο αλλά να καθορίζουν. Νομίζω κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό βέβαια. Πολύ δύσκολα θα ανταπεξέλθουν τόσες πολλές ομάδες σε ποσά της τάξης των 350.000 ευρώ. Βέβαια και οι 12 ομάδες φέτος ήταν λίγες. Θεωρώ ότι 14 ή 16 ομάδες θα ήταν το ιδανικό και να ανεβαίνουν δύο».

Άρα και η νέα σεζόν θα είναι δύσκολη για την Ξάνθη;

«Σκεφτείτε ότι αν προχωρήσει η αναδιάρθρωση, θα παίξεις στον Βόρειο Όμιλο που δείχνει να έχει τις πιο καλές ομάδες. Θα είναι η ΑΕΛ, θα είναι ίσως ο Λεβαδειακός, η Βέροια… Και εφόσον βγεις πρώτος, θα παίζεις ένα μπαράζ ουσιαστικά, αν το κάνουν έτσι, έναν αγώνα δηλαδή με μια ισχυρή ομάδα, πιθανά της Κρήτης, για μια άνοδο. Και αν χάσεις, πάλι μπαράζ με μια πιο ισχυρή ομάδα από την SL1 που πάντα σε τέτοια μπαράζ θα είναι το φαβορί. Τα πράγματα δυσκολεύουν».

Συνεπώς τι θα συμβουλεύατε με αυτά τα δεδομένα τους ανθρώπους της Ξάνθης να αλλάξουν, ώστε να μην χάσουν άλλη μια χρονιά;

«Να εμπιστευθούν ανθρώπους που ξέρουν, να έχουν υπομονή, γιατί τα άσχημα αποτελέσματα υπάρχουν πάντα και να συνεχίσουν με την ίδια διάθεση και την ίδια θέρμη».

Σας ζητήθηκε κάποια έκθεση για το ποιοι παίκτες πρέπει να μείνουν ή να φύγουν και γενικότερα ενόψει της νέας σεζόν;

«Όχι αλλά αν μου ζητηθεί εννοείται και θα το πράξω. Το τηλέφωνο παραμένει ανοιχτό».

Αυτό σημαίνει ότι κάποια στιγμή στο μέλλον μπορεί να σας ξαναδούμε και στον πάγκο του ΑΟΞ;

«Αν το φέρουν οι συνθήκες, φυσικά. Είχα μια πολύ καλή συνεργασία με τους ανθρώπους της Ξάνθης και νομίζω ότι πέρα από συνεργάτες, δημιούργησα και ισχυρές φιλίες. Απλά, ελπίζω αν συμβεί κάτι τέτοιο, να είναι υπό καλύτερες συνθήκες και φυσικά να συνοδευτεί από ένα πιο θετικό τελικό αποτέλεσμα…».