Μέρες ιδιαίτερες, μέρες ξεχωριστές, μέρες απραξίας, μέρες μελαγχολίας, μέρες αναμονής. Πολλά τα επίθετα για να χαρακτηρίσεις τον… βίο των αθλητών μακριά από τα γήπεδα, με το συναίσθημα να “πολεμά” τη λογική και την ελπίδα να διαδέχεται την απογοήτευση και αντιστρόφως. Το μπάσκετ… τρόπος ζωής γι’ αυτούς αλλά και βιοπορισμός, με τα συναισθήματα και τις σκέψεις να αποτυπώνονται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και… τροφή για σκέψη!
Ιδού τι μας εξομολογήθηκε ο αθλητής αλλά και προπονητής τμημάτων υποδομής του Αρίωνα Ξάνθης, Βαγγέλης Αρβανιτίδης:
“Όλα αρχίζουν στις 24 Οκτώβρη που μαθαίνουμε ότι ο αγώνας της επόμενης μέρας αναβάλλεται, καθώς υπήρξε κρούσμα Covid στην αντίπαλη ομάδα. Λίγες μέρες αργότερα το ίδιο συμβαίνει και στην δική μας ομάδα. Στα 20 τεστ μόνο 2 θετικά. Μιλούσαμε αρκετά οι συμπαίχτες μεταξύ μας και μαθαίναμε για την πορεία των 2 θετικών. Ευτυχώς ανάρρωσαν χωρίς κάποιο πρόβλημα. Η συζήτηση για τους παίχτες ήταν ότι μόλις βρήκαμε ρυθμό και μετά από την νίκη στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος αυτή η παύση είναι μεγάλο πισωγύρισμα. Και ήμασταν μόνο -τότε – δέκα μέρες μακριά από το γήπεδο. Όποιος αγαπάει το αθλητισμό, όποιος ασχολείται από μικρό παιδί με αυτόν, ξέρει ότι δεν γίνεται να μείνεις τόσο καιρό σε απραξία. Πόσο μάλλον όταν έχει προηγηθεί και το 1ο lockdown. Ψάχνουμε λοιπόν αρχικά τρόπο να γυμναστούμε. Στο σπίτι με βάρη και λάστιχα σε πρώτη φάση. Αλλά ούτε αυτό είναι αρκετό. Ξεκινήσαμε κάποιοι παίχτες ανά 2 ή 3 περπάτημα και τρέξιμο στο βουνό. Ευτυχώς που ο καιρός είναι ακόμη σχετικά καλός. Την υπόλοιπη μέρα προσωπικά βλέπω όσο μπορώ αγώνες.
Πέρα από τον αθλητισμό είναι και το κομμάτι της καθημερινότητας. Κάποιοι μαθητές, άλλοι φοιτητές έχουν διάβασμα και εργασίες. Άλλοι πάλι εργάζονται. Εγώ σε αυτό πολύ “τυχερός”, ουσιαστικά άνεργος. Οι ακαδημίες κλειστές, το ίδιο τα γυμναστήρια. Η μέρα όμως γεμίζει. Ο γιος μου στην α’ τάξη του Δημοτικού, άρα και εγώ από δίπλα να βοηθάω στην τηλεκπαίδευση. Το θετικό πια είναι ότι περνώ πολύ χρόνο με τα παιδιά μου.
Επανέρχομαι όμως. Πρέπει να κρατήσω το σώμα σε καλή κατάσταση. Όταν θα ξαναμπούμε στο γήπεδο θα χρειάζεται προσοχή. Αν δεν κάνουμε τίποτα, θα έχουμε “πετάξει” τους 2 μήνες προετοιμασίας στο “καλάθι των αχρήστων”. Θέλει προσοχή, αλλιώς υπάρχει κίνδυνος σοβαρού τραυματισμού. Όλοι θέλουμε να ξαναρχίσουμε προπονήσεις, πάντα σεβόμενοι τους κανόνες και τα πρωτόκολλα. Σαν γυμναστής ξέρω ότι ο αθλητισμός μόνο θετικά προσφέρει. Σέβομαι του γιατρούς. Αυτοί θέλουν να μας προστατέψουν. Πιστεύω πως κάποιος όμως πρέπει να επισημάνει όλους τους παράγοντες. Ένας άνθρωπος είναι υγιής, όχι μόνο όταν δεν αρρωσταίνει από κάποιον ιό. Υπάρχει και η ψυχολογική υγεία, και η σωματική και η νοητική. Δεν θέλω να μειώσω τους γιατρούς, αυτοί σίγουρα ξέρουν καλύτερα, αλλά να εκφράσω τις σκέψεις ενός αθλητή, ενός γυμναστή, ενός απλού ανθρώπου. Ο αθλητισμός πλήττεται. Υπάρχουν αρκετοί που ζουν από αυτό. Παίχτες, γυμναστές και προπονητές. Υπάρχουν μικροί αθλητές 6-7-10 χρονών που τους λείπουν οι φίλοι και συναθλητές τους.
Καθώς πλησιάζουμε στις γιορτές των Χριστουγέννων και μπαίνοντας στο κλίμα μπορούμε να σκεφτόμαστε θετικά. Ελπίζω να μην υπάρξουν άλλες ανθρώπινες απώλειες και φυσικά να γυρίσουμε γρήγορα στην καθημερινότητας μας και φυσικά στα γήπεδα. Καλές γιορτές σε όλους, με υγεία και δύναμη”!
*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΞΑΝΘΗ Sport της Δευτέρας 14/12/2020*
