Σπουδές και (γυναικείο) ποδόσφαιρο στην Αγγλία. Το Eyap.gr φιλοξενεί την Παναγιώτα Παπαϊωάννου, η οποία «ανοίγει τα φτερά της» στο μαγικό κόσμο της Premier League.
Γυναικείο ποδόσφαιρο. Προκατειλημμένο στη χώρα μας, προηγμένο στο εξωτερικό. Ιδιαίτερα απαιτητικό. Πόσο μάλλον δε όταν καλείται να συνδυαστεί με σπουδές. Η Παναγιώτα Παπαϊωάννου, φιλόδοξη, δείχνει να τα καταφέρνει περίφημα. Στα 19 της από τις Βασίλισσες Θράκης βρέθηκε στο Πανεπιστήμιο του Μπράντφορντ και την Premier League μέσω των Guiseley Vixens.
Χ: Παναγιώτα καλησπέρα. Αποφάσισες να προχωρήσεις σε έναν χώρο ανδροκρατούμενο θα τον χαρακτηρίζαμε. Περιέγραψε μας λίγο την πορεία σου στο ποδόσφαιρο.
Π: Από μικρή το ποδόσφαιρο ήταν το άθλημα που με προσέλκυσε περισσότερο από όλα. Ήταν όμως ιδιαίτερα δύσκολο να ασχοληθώ με αυτό, καθώς δεν υπήρχε γυναικεία ομάδα στην περιοχή που γεννήθηκα και έτσι απλά το έβλεπα απλά ως χόμπι. Στα 13 μου, ξεκινήσαμε μια προσπάθεια με κορίτσια της περιοχής και φτιάξαμε μια ομάδα. Δε συμμετείχε σε πρωτάθλημα, αλλά είχαμε οργανώσει κάποια φιλικά και σταθερές προπονήσεις. Ακολούθησε η ομάδα της Καβάλας ’86 και 3 μήνες αργότερα έκανα το μεγαλύτερο βήμα με την κλήση μου στην εθνική Ελλάδος το 2014. Είμαι μέλος μέχρι και σήμερα. Η επόμενη χρονιά με βρήκε στην ομάδα Βασίλισσες της Θράκης. Την τελευταία χρονιά, έχοντας πλέον τελειώσει το σχολείο, βρίσκομαι στην Αγγλία και συγκεκριμένα στην ομάδα Guiseley Vixens και συνδυάζω το ποδόσφαιρο με τις σπουδές.
Χ: Το γυναικείο ποδόσφαιρο είναι γενικά προκατειλημμένο. Αντιμετώπισες ή αντιμετωπίζεις κάποια μορφή απόρριψης λόγω φύλου?
Π: Ήταν κάτι που ίσως φοβόμουν στην αρχή. Η αλήθεια όμως είναι ότι ποτέ δεν έχω βιώσει τέτοιο σκηνικό απόρριψης λόγω φύλου. Αντιθέτως, οι περισσότεροι μένουν έκπληκτοι και δείχνουν ενδιαφέρον να μάθουν περισσότερα πράγματα για το γυναικείο ποδόσφαιρο.
Χ: Αλήθεια το ενδιαφέρον από την Guiseley Vixens πως προήλθε?
Π: Ερχόμενη στην Αγγλία, δεν είχα ψάξει συγκεκριμένη ομάδα, καθώς είχα δώσει βάση στις υποχρεώσεις του πανεπιστημίου, χωρίς φυσικά να σταματήσω τις προπονήσεις. Τον περασμένο Οκτώβριο όμως, μετά από μερικά παιχνίδια με την γυναικεία ομάδα του πανεπιστημίου, μου έγινε πρόταση απο την Guiseley για συμμετοχή αρχικά σε προπονήσεις. Δύο βδομάδες αργότερα και παίρνοντας μέρος κανονικά στις προπονήσεις, κατάφερα να κερδίσω μια θέση στο ρόστερ της ομάδας.
Χ: Περιέγραψε μας λίγο πως είναι η ζωή για μια νεαρή ποδοσφαιρίστρια στο εξωτερικό?
Π: Οι διαφορές με την Ελλάδα είναι εμφανείς. Το επίπεδο είναι ιδιαίτερα ανεβασμένο και υπάρχει μεγαλύτερη οργάνωση συγκριτικά με όλες τις κατηγορίες του ελληνικού πρωταθλήματος. Η ομάδα που βρίσκομαι τώρα, μου έχει δώσει τη δυνατότητα να προπονούμαι σε υψηλό επίπεδο και ο ανταγωνισμός για τη διεκδίκηση μια βασικής θέσης είναι μεγάλος.
Χ: Ξενιτεύτηκες από πολλή νεαρή ηλικία. Υπήρξαν δεύτερες σκέψεις?
Π: Ήταν σίγουρα ένα μεγάλο και δύσκολο βήμα για τη ζωή μου. Από τη στιγμή που ήρθα στην Αγγλία, δεν μετάνιωσα σε καμία περίπτωση για την απόφασή μου, καθώς έχω καταφέρει να συνδυάσω τα δύο πράγματα που αγαπώ, το ποδόσφαιρο με την φυσικοθεραπεία.
Χ: Υπάρχει διαφορετική αντιμετώπιση σε σχέση με τις Αγγλίδες παίκτριες λόγω εθνικότητες?
Π: Η αντιμετώπιση των υπόλοιπων παικτριών και των προπονητών, είναι ίδια προς όλα τα μέλη της ομάδας. Θα έλεγα κιόλας ότι οι περισσότερες παίκτριες της ομάδας δεν είναι Αγγλίδες, αλλά ζουν αρκετά χρόνια εδώ. Η αρχηγός μας για παράδειγμα είναι από την Τζαμάικα.
Χ: Υπάρχει πράγματι τόσο μεγάλη διαφορά σε ταλέντο σε σχέση με Ελληνίδες-Αγγλίδες παίκτριες?
Π: Είναι αλήθεια ότι η Αγγλία έχει καταφέρει να φτιάξει ισχυρές εθνικές ομάδες ακόμα και στο γυναικείο ποδόσφαιρο. Θεωρώ όμως πως αυτό έχει εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από το είδος των προπονήσεων των κοριτσιών από μικρή ηλικία. Μία κοπέλα στην Αγγλία που αγαπάει το ποδόσφαιρο, έχει μπροστά τις περισσότερες και πιο ποιοτικές επιλογές σε σχέση με μία κοπέλα που μένει στην Ελλάδα. Στην Αγγλία θα σου δοθούν πολλές ευκαιρίες να αναδείξεις το ταλέντο σου, κάτι που στην Ελλάδα είναι πιο δύσκολο. Τα τελευταία χρόνια βέβαια, γίνεται ιδιαίτερα αξιόλογη προσπάθεια από προπονητές και παράγοντες ομάδων για ανάπτυξη του γυναικείου ποδοσφαίρου στην Ελλάδα και πιστεύω πως θα έχουν σύντομα αποτέλεσμα.
Χ: Στην Αγγλία είναι σύνηθες οι νεαροί ποδοσφαιριστές-στριες να διαμένουν σε ανάδοχες οικογένειες. Συνέβη κάτι τέτοιο με εσένα?
Π: Είναι αλήθεια αυτό, έχω ακούσει για μερικές τέτοιες περιπτώσεις. Εγώ, όμως, μένω σε φοιτητική εστία, όπως κάνει και η πλειοψηφία των φοιτητών για να βρίσκομαι δίπλα στη σχολή.
Χ: Εσύ την απόδοση σου μέχρι τώρα πως θα την έκρινες?
Π: Πιστεύω πως η ομάδα μου με έχει βοηθήσει να βελτιωθώ ποδοσφαιρικά σε πολλούς τομείς, αλλά πάντα υπάρχουν περιθώρια για κάτι καλύτερο
Χ: Είσαι εν ενεργεία μέλος της εθνικής ομάδος. Πες μας λίγο τις προσδοκίες σου μελλοντικά.
Π: Όσον αφορά την εθνική, θεωρώ πως είναι όνειρο κάθε αθλητή να εκπροσωπεί την χώρα του, ανεξαρτήτως αθλήματος. Είναι η τελευταία μου χρονιά με την Εθνική Νεανίδων (Κ19) και η επόμενη χρονιά ηλικιακά είναι η Εθνική Γυναικών. Τον Ιούνιο είναι η συνέχεια του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος (elite round) στην Πολωνία, όπου θα τεθούμε αντιμέτωπες με τις αντίστοιχες ομάδες της Ισλανδίας, Πολωνίας και Νορβηγίας με στόχο την πρόκριση στις 8 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Μελλοντικά, θα ήθελα να συνεχίσω το ποδόσφαιρο σε υψηλό επίπεδο, πάντα όμως συνδυαστικά με την φυσικοθεραπεία ως επάγγελμα.
