Η Ξάνθη φέτος παρά τις αλλαγές του περασμένου καλοκαιριού, είναι μία από τις ελάχιστες ομάδες που έχει εφικτό στόχο μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος. Κι αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό, την στιγμή που για την συντριπτική πλειοψηφία των αντιπάλων το πρωτάθλημα έχει διαδικαστικό χαρακτήρα. Επί της ουσίας, η “μονομαχία” αφορά αυτήν και τον Αστέρα που μετά την χθεσινή του νίκη επί της Κέρκυρας απέκτησε πλεονέκτημα Ευρώπης, αφού υπερτερεί στην ισοβαθμία με την ομάδα του Ράσταβατς. Ωστόσο δεν μπορούμε να μην σταθούμε σε μερικά πράγματα που μας έκαναν εντύπωση την Κυριακή.
Καταρχήν, ο ΑΟΞ έδειξε ότι και θέλει και μπορούσε να φύγει με θετικό αποτέλεσμα από την Τούμπα. Κόντρα στο παρελθόν του, τον… Λουτσέσκου, τα βρήκε δύσκολα στην αρχή με τον διαιτητή Βάτσιο, για τον οποίο εδώ είχαμε αναφέρει την προϊστορία του, που είχε κάποιες αποφάσεις για τις οποίες αναρωτιόμαστε αν έχουμε προβλήματα… όρασης. Δεν θέλουμε όμως να σταθούμε στην δική του παρουσία γιατί δεν πρέπει να υποσκελιστεί η προσπάθεια της ξανθιώτικης ομάδας.
Στο β’ μέρος τη διαφορά την έκανε ο… πάγκος του ΠΑΟΚ με τους Σακχόβ, Μπίσεσβαρ και Κουλούρη να κάνουν την ολική επαναφορά για τους γηπεδούχους, σε ένα παιχνίδι στο οποίο ο Ζίβκοβιτς απέδειξε γιατί αποτελεί “κεφάλαιο” στην ξανθιώτικη ομάδα. Σε ένα σύνολο, που ολοκλήρωσε τον αγώνα με τον 37χρονο Κώστα Φλίσκα και τον 18χρονο Δημήτρη Μελιόπουλο (ενώ στον πάγκο ήταν και ο νεαρός Θυμιάνης) αλλά και μία σωστή αγωνιστική νοοτροπία τουλάχιστον για 70 λεπτά, όσο άντεξε δηλαδή, απέναντι σε έναν ΠΑΟΚ με σαφέστατα πολύ διαφορετικό μπάτζετ κι επιλογές.
Κι όταν ένας τέτοιος ΠΑΟΚ που είναι ό,τι καλύτερο έχουμε δει εδώ και πολλά χρόνια σαν ΠΑΟΚ πάντα, (κι αυτό πιστώνεται σε μεγάλο βαθμό στον Ρουμάνο πρώην προπονητή της Ξάνθης) βρίσκει λύσεις από τον… πάγκο, που κοστίζουν όσο… ολόκληρες ομάδες της Super League, δείχνει ότι η φετινή Ξάνθη συνεχίζει να είναι ανταγωνιστική.
Βεβαίως, όταν κρατάς στην Τούμπα αποτέλεσμα και το χάνεις στο παρά… πέντε, τότε μπορείς να τα βάλεις – κυρίως – με τον εαυτό σου, γιατί μιλάμε για στιγμές του αγώνα και όχι για την γενική φιλοσοφία και την προσπάθεια της ομάδας.
Ένα άλλο πολύ σημαντικό θέμα, είναι αυτό που συνέβη στο εφηβικό πρωτάθλημα. Εκεί όπου η Κ-17 της Ξάνθης κέρδισε τον άτυπο τίτλο της πρωταθλήτριας του Βορρά κρατώντας τον ΠΑΟΚ στην 2η θέση του ομίλου. Έναν αντίπαλο που σαφέστατα έχει επενδύσει πολλά και στις Ακαδημίες του, κι αυτό αποτυπώνεται τόσο από την πορεία πρωταθλητισμού και στην Κ-20 αλλά και στην Κ-15, όπου έφτασε μέχρι τον τελικό χάνοντας από τον Παναθηναϊκό.
Ωστόσο, τα νέα που ήρθαν από τον άλλο όμιλο, σίγουρα προβλημάτισαν την ξανθιώτικη ομάδα και ίσως θα έπρεπε να προβληματίσουν και την Superleague, για τον τρόπο διασταύρωσης των ομάδων στα ημιτελικά του final four. Ο Παναθηναϊκός τερμάτισε 1ος μετά το τρίτο διαδοχικό 1-1 με τον Πανιώνιο τη φετινή χρονιά, ενώ ο Ολυμπιακός που νωρίτερα στο πρωτάθλημα σε δύο παιχνίδια είχε σκοράρει 11 φορές με τον Πλατανιά (6-0 και 0-5) στο τρίτο του παιχνίδι την Κυριακή, ήθελε ΜΟΝΟ νίκη για να κατακτήσει τον άτυπο τίτλο του πρωταθλητή του Νότιου Ομίλου. Βέβαια με το… 0-0 στην Κρήτη, οι ερυθρόλευκοι έμειναν στην 2η θέση, κάτι που ίσως και να… ήθελαν, προκειμένου να “διασταυρωθούν” στον ημιτελικό με την Ξάνθη. Μία Ξάνθη την οποία “σκάναραν” αρκετές φορές στο πρόσφατο παρελθόν και ίσως να την προτιμούσαν από τον ΠΑΟΚ…
Όπως και να έχει, η Ξάνθη δουλεύει σωστά με όσα διαθέτει αυτούς τους δύσκολους καιρούς, για να είναι φερέγγυα απ’ όλες τις απόψεις, αλλά από την άλλη όλα τα παραπάνω, είναι δείγματα του πόσο υπολογίζουν οι πιο εμπορικές ομάδες την αγωνιστική της αξία, είτε αυτή είναι σε επίπεδο Super League, είτε σε επίπεδο Ακαδημιών.
