Δυσάρεστα τα νέα. Ο Πανθρακικός σύμφωνα με το ρεπορτάζ “πνέοι τα λοίσθια” και ετοιμάζεται για την παραίτηση του από το πρωτάθλημα της Football League ! Ένα “τραγικό” πραγματικά νέο το οποίο έχει τις ρίζες του στα οικονομικά προβλήματα του συλλόγου, με αρκετούς ποδοσφαιριστές να δικαιώνονται στις προσφυγές που κατέθεσαν και πλέον τα πράγματα έχουν γίνει όχι απλά δύσκολα…αλλά είναι ακατόρθωτο να “γυρίσει το κλίμα”.
Το “κρίμα” δεν αφορά μόνο μια ολόκληρη κοινωνία ανθρώπων που κάποια στιγμή…πίστεψαν σε μια ομάδα (για μια τριετία στην ουσία, έπειτα το γήπεδο άδειασε), αλλά για αυτούς που εργάζονται στο πλάι της. Υπαλλήλους, επιχειρήσεις που μπορεί να είχαν μια οποιαδήποτε συνεργασία, μένουν “ξεκρέμαστοι” αν ολοκληρωθεί το έργο που αναφέρει διάλυση του Συλλόγου και -πιθανότατα- επιστροφή στις Ερασιτεχνικές Κατηγορίες. Έχει συμβεί και παλαιότερα αυτό στην Κομοτηνή (αλλά με αφετηρία την Β! και Γ! Εθνική, όχι με backround την παρουσία στα μεγάλα σαλόνια) και το 1996 συγχωνεύτηκε με την Ξυλαγανή ώστε η ομάδα να ξεκινήσει αυτόνομη πορεία στις ερασιτεχνικές κατηγορίες.
Στην ουσία από το 2004 και έπειτα άρχισε μια ανοδική πορεία. Μπήκανε στην ομάδα οι Κιντζίδης και Σαββάκης, αργότερα ο Καραολάνης. Πέσανε χρήματα, ήρθανε καλοί ποδοσφαιριστές, μια ποδοσφαιρική κοινωνία συσπειρώθηκε και για μια τετραετία το γήπεδο γέμισε με αποκορύφωμα την σεζόν 2007-2008 στην Β! Εθνική και το 2008-2009 με την πρώτη-καλή-παρουσία στην μεγάλη κατηγορία ! Το γεμάτο γήπεδο στο παιχνίδι με την Ξάνθη (0-0, τρια ακυρωθέντα τέρματα της Ξάνθης) στο ΔΑΚ ήταν το “κλού” της σεζόν, άλλωστε είχε διαφανεί η μεγάλη διάθεση των Κομοτηναίων να πάρουν την θέση της Ξάνθης στο Ελληνικό ποδόσφαιρο. Η διαφορά δυναμικής ήταν τεράστια όμως. Κάτι που -μεταξύ μας- πείραξε και τους Ξανθιώτες που ενώ είχαν χαιρετήσει την άνοδο του Πανθρακικού στην μεγάλη κατηγορία καθώς το κοντινότερο ταξίδι της ομάδας ήταν…στην Θεσσαλονίκη, παρά ταύτα έβλεπαν μερίδα της γειτονικής πόλης να καταφέρεται εναντίον του ΑΟΞ. Αρκετές οι -τότε- ιστορίες, περασμένα-ξεχασμένα, η ζωή προχωράει…
Και μπορεί η ομάδα το 2009-2010 να υποβιβάστηκε, ήταν τέτοια η δυναμική της όμως που το 2011-2012 ανέβηκε ξανά κατηγορία και για μια διετία παρέμεινε στην Λίγκα. Ήταν όμως ολοφάνερο πώς γρήγορα έχασαν το έρεισμα στο ποδοσφαιρικό κοινό της πόλης. Τι φταίει; Αυτό που γίνεται τώρα στην ομάδα πιθανότατα τα δείχνει όλα. Το “Μια πόλη μια ομάδα” σίγουρα μπορεί να ήταν ένα άκρως πετυχημένο “μότο”, αλλά δεν εισακούσθηκε από τους Κομοτηναίους.
Δεν υπάρχει σύγκριση Πανθρακικού και ΑΟΞ. Η διαφορά δυναμικής είναι τεράστια. Ακόμα και οπαδικά. Αν στην Κομοτηνή για δυο χρόνια κράτησαν τον κόσμο τους, η ομάδα της Θράκης ανά μεγάλα χρονικά διαστήματα είχε σπουδαίο αριθμητικά κοινό. Από το 1989-1995 με 10.000 κόσμο, από το 2002-2007 με 4.500-5000 κόσμο και έπειτα η φθορά, αλλά όταν χρειάστηκε η Ξάνθη είχε γεμάτα τα Πηγάδια σε παιχνίδια σωτηρίας και πολυπληθές κοινό σε Καυταντζόγλειο, Χαριλάου, ΟΑΚΑ, Γιάννενα,Βέροια και πάει λέγοντας. Όλα αυτά με μια ιστορία 28 χρόνων στην μεγάλη κατηγορία , με όποια φθορά δηλαδή φυσιολογική η μη…μπορεί να υπάρξει.
Το θέμα όμως είναι ένα. Να πάρουμε χαμπάρι που φτάσανε οικονομικά όλοι μας οι γείτονες. Την στιγμή που η Ξάνθη μπορεί να φέρει ποδοσφαιριστές, με προπονητάρα επιπέδου, να συντηρήσει εγκαταστάσεις, δικό της γήπεδο, υποδομές, κοντινές στην πόλη επιχειρήσεις που συνεργάζονται,όσο και αν τα οικονομικά δεν είναι ιδανικά για την χώρα, υπάρχουν ομάδες όπως ο Πανθρακικός, η όποια Αλεξανδρούπολη, η Καβάλα, η Δράμα και η ποδοσφαιρομάνα των Σερρών…που “φυτοζωούν”. Πώς ο Άρης των 400.000 φιλάθλων στην χώρα είναι “πελάτης” μας, ο Ηρακλής αντίστοιχα. Ομάδες όπως η ΑΕΛ να είναι “ασανσέρ”, τα Γιάννενα να μην παίρνουν για σειρά ετών αδειοδοτήσεις, Βόλος να ΜΗΝ υπάρχει πλέον ! Και…η Ξάνθη, των 115.000 κατοίκων στον Νομό, μια τεράστια επαρχιακή δύναμη !
Ναι, να κάτσουμε όλοι μαζί να συζητήσουμε ξανά τι πρέπει να γίνει ώστε να γεμίσει το γήπεδο. Με ηρεμία και χωρίς τιμωρητικές τάσεις ούτε η μια ούτε η άλλη μεριά. Ναι, να δούμε τι φταίει. Είναι η εποχή (ούτε τα άλλα γήπεδα γεμίζουν); Ή κάτι άλλο; Αλλά να θεωρήσουμε ως δεδομένο, οτι έχουμε την τύχη να διαθέτουμε έναν μεγαλομέτοχο που είναι ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟΣ ΕΥΕΡΓΕΤΗΣ για την περιοχή.
ΥΓ: Θα καλωσορίσουμε τα επόμενα χρόνια, εκτιμούμε, ΞΑΝΑ, τον φίλαθλο κόσμο της Κομοτηνής και της Αλεξανδρούπολης στα Πηγάδια. Όπως τα πρώτα χρόνια στην Α! Εθνική, όπως τα πρώτα χρόνια στα Πηγάδια.
