Το καλοκαίρι στην ανάλυση μας γράφαμε : “Ο Ολυμπιακός είναι ο χειρότερος της τελευταίας 20ετίας. Το ρόστερ του σε όλες τις γραμμές μοιάζει “γεμάτο” αλλά στην ουσία είναι ελλιπές. Μέτρια στόπερ, ακόμα πιο μέτριοι πλάγιοι, ένας Μιλιβόγιεβιτς στο κέντρο που στον Ολυμπιακό των Καρεμπέ-Ζε Ελίας θα τραβούσε φωτογραφίες στην Ακρόπολη, ο Φορτούνης και ο,τι προκύψει από την μέση και μπροστά. Σε αυτό το πρωτάθλημα, μοιάζει η μεγάλη ευκαιρία για τους υπόλοιπους “μεγάλους” να τον πιάσουν στην κορυφή”.
Δεν πέσαμε έξω ως προς το πρώτο σκέλος. Ο Ιντέγε ήταν το “λαχείο” της σεζόν, ο Φορτούνης πράγματι…με την μέρα του, ο Μιλιβόγιεβιτς που κρατάει στο κέντρο και η τετράδα της άμυνας πίσω που σε συνθήκες οργανωμένης άμυνας είναι “όπου φυσάει ο άνεμος” . Πόσο μάλλον αν τους βρεις “μπόσικους” στην κόντρα-επίθεση. Που πέσαμε έξω; Στο δεύτερο σκέλος. Οι μεγάλες ομάδες, ίσως πλην του ΠΑΟΚ, αποδείχτηκαν λίγες. Γιατί ΔΕΝ βάζουμε τους “ασπρόμαυρους του Βορρά” μέσα; Γιατί πραγματικά είναι μια καλή, αθλητική, ομάδα με ικανότατο ρόστερ που απλά μένει στην Θεσσαλονίκη. Με όλα τα “κόμπλεξ” της σαν πόλη. Αγωνιστικά και εξω-αγωνιστικά.
ΚΑΚΗ ΑΜΥΝΤΙΚΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΠΟΥ ΑΝ ΤΗΝ ΒΡΕΙΣ “ΕΚΘΕΤΗ” …
Από τον τερματοφύλακα μέχρι και την μεσαία γραμμή υπάρχει μια απίστευτη δυσλειτουργία. Μιλάμε για πρόσωπα που δεν διαθέτουν την επαρκή ικανότητα να φορέσουν την φανέλα ενός Ολυμπιακού με στόχους. Αυτού όμως του Ολυμπιακού σε αυτό το Ελληνικό πρωτάθλημα…ε, φτάνουν και παραφτάνουν. Όπως για παράδειγμα ο Λεάλι στο τέρμα ή το κεντρικό αμυντικό δίδυμο των Ντα Κόστα και Βιάνα. Υπάρχει ένα σενάριο να αγωνιστεί ο Καπίνο βέβαια αντί του Λεάλι, αλλά δεν είναι και μεγάλες οι διαφορές. Σαν κλασικά “ταγάρια” βέβαια οι Μποτία και Βιάνα προσφέρουν επιθετικά στημένες φάσεις. Είναι καλοί στο ψηλό παιχνίδι και μπορούν να δημιουργήσουν προβλήματα, άκρως θετική η επιστροφή Λισγάρα για την Ξάνθη σε αυτόν τον τομέα.
Στα πλάγια της άμυνας δυο ποδοσφαιριστές που δεν έχουν προσφέρει τα αναμενόμενα, ούτε θα συμβεί αυτό. Οι Ομάρ και Μαζουάκου πλέον δεν υπάρχουν για διαφορετικούς λόγους στον Ολυμπιακό (μετά τον δεύτερο, ετοιμάζεται και ο πρώτος για την Πρέμιερ Λίγκ) και οι Φιγκέιρας-Ντε Λα Μπέγια αντικαθιστούν χωρίς ιδιαίτερη ποιότητα. Πολλά ατομικά λάθη, κάποιες ενέργειες καθαρά βάση εμπειρίας που -φυσικά -υπάρχει από την Primera Division. Ο πρώτος βελτιώθηκε μέσα στην σεζόν κάπως, ο δεύτερος είναι ένας μέτριος αριστερός μπακ χωρίς “ξεσπάσματα”.
Αργό αμυντικό transition, καμία σιγουριά στις μετατοπίσεις, όχι κανένα φοβερό παίξιμο του offside, τα κύρια μειονεκτήματα της άμυνας του Ολυμπιακού.
ΔΥΝΑΤΟΣ Ο ΑΞΟΝΑΣ
Στα χαφ οι Μιλιβόγιεβιτς και Μάρτινς με Φορτούνη ελεύθερο…είναι “γεμάτοι” , πόσο μάλλον όταν στον πάγκο μένει ο Καμπιάσο. Για Τσόρι, ούτε λόγος. Δεν πολυγουστάρει ο Μπέντο, δεν τον παίρνει αποστολή, ο Πορτογάλος δεν αισθάνεται και ιδιαίτερα άνετα πάντως στο Καραισκάκη. Είναι ένα πλήρες κέντρο, ψηλός-κοντός στα χαφ, “κόφτης” ο Σέρβος, ο Μάρτινς ελεύθερος, πραγματικός τεχνίτης, ικανός να προσφέρει τρεξίματα από πίσω κυρίως με μια παραπάνω επιτελική ικανότητα και ο Φορτούνης ΟΚ…παιχτάρα, με την μέρα του, αλλά παιχτάρα. Μια ενέργεια…ένα παιχνίδι. Στα συν αυτώ ο Καμπιάσο με τον Μπουχαλάκη που προσφέρουν πράγματα ως αναπληρωματικοί.
Ξέρουν μπάλα, θα την κυκλοφορήσουν αλλά όχι όπως άλλες χρονιές, ενώ παράλληλα ΔΕΝ πατάνε περιοχή. Ο Μάρτινς για παράδειγμα είναι ένα χαφ που λειτουργεί ως ενδιάμεσος στο κέντρο, ποιοτική περίπτωση, αλλά ακόμα δεν έχει δείξει στοιχεία ποδοσφαιριστή που θα δώσει προσθετικές λύσεις στο σκοράρισμα.
Ο ΙΝΤΕΓΕ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ…
Ο Ιντέγε είναι ένα από τα καλύτερα φορ στο πρωτάθλημα. Μπορεί από τεχνική και τρίπλα να μην κατέχει φοβερά πράγματα, αλλά έχει τοποθέτηση, είναι δυνατός, έχει μάθει να κινείται στον χώρο. Είναι σημαντική η απώλεια του Καρντόσο και ας μην έχει δείξει τίποτα μέχρι τώρα, δεν παύει να αποτελεί σημείο αναφοράς για την Front-Line. Τέλος ως προς τα άκρα οι Σεμπά και Μανθάτης θα είναι βασικοί, αλλά εκτιμούμε πώς ουδείς από αυτούς τους ποδοσφαιριστές θα έπαιζε βασικός στον ΚΑΛΟ Ολυμπιακό των παλαιότερων εποχών. Ο Μανθάτης, εντάξει, είναι μια νεανική λύση-στοίχημα που τώρα προσαρμόζεται, ενώ από την άλλη ο Σεμπά δεν σου “Γεμίζει” το μάτι, παρά ταύτα κάνει σχετικά καλή σεζόν. Χωρίς όμως να φοβίζει, το ξαναλέμε. Οι εποχές Τζόρτζεβιτς-Γκαλέτι-Μιραλάς… πέρασαν ανεπιστρεπτί…
