Κλασικός τεχνίτης ποδοσφαιριστής, με Βραζιλιάνικη “παιδεία” στο παιχνίδι του. Δεν έγινε τυχαία αρχηγός της Αρμενίας, μια Εθνική με παράδοση να βγάζει ορισμένους καλούς ποδοσφαιριστές και τον έναν…τον κλασάτο, τον Μικιταριάν. Ικανότατος με την μπάλα στα πόδια, αριστεροπόδαρος, ΔΕΝ του αρέσει να “παίζει” επάνω στην γραμμή, ο ίδιος του χαρακτηρίζει τον εαυτό του επιθετικό που του αρέσει να παίρνει την μπάλα από πίσω.

Είναι ένα κλασικό δεκάρι, σύγχρονης μορφής, που κινείται συνέχεια στο γήπεδο, ζητάει μπάλες, το βιογραφικό του όπως διαβάσατε και σε προηγούμενα άρθρα είναι γεμάτο από χώρες που “Τάιζαν” με χρήμα τον κόσμο περισσότερο παρά προσέφεραν καμία φοβερή ποιότητα. Έχει παιχνίδια στα πόδια του, είναι έτοιμος να αγωνιστεί, για να επιλεγεί από τον Λουτσέσκου και το τμήμα scouting της ομάδας με αυτό το…ικανοποιητικότατο ποσό για την εποχή, μάλλον κάτι καλό βλέπουνε στην περίπτωση του.

Ο απαιτητικός Λουτσέσκου, κερδίζει πλέον έναν παίχτη που στα παιχνίδια που θα έρθουν μπορεί από τον “άξονα” να κάνει παιχνίδι, να φτάσει την μπάλα στην περιοχή, να δημιουργήσει καταστάσεις. Καλά τα τρεξίματα, αλλά απαιτείται και ποιότητα πλέον εδώ που φτάσαμε…

*Να πούμε πώς το 2012 ψηφίστηκε στην κορυφαία ενδεκάδα των προκριματικών του EURO από το περιοδικό Stern μαζί με τους Τζιανλουίτζι Μπουφόν (κάτω από τα δοκάρια), Αλεξάντερ Ανιούκοφ και Σέναντ Λούλιτς (σε δεξί και αριστερό άκρο της άμυνας αντίστοιχα), Άσλεϊ Γιάνγκ, Κιμ Κάλστρομ, Αβραάμ Παπαδόπουλο, Μάρκος Πιτσέλι και Μεσούτ Οζίλ (πήραν θέση στη μεσαία γραμμή), με τους Γιάν Χούντελαρ και Νταβίντ Βίγια να συνθέτουν το επιθετικό δίδυ