Χρειάζεται μεγάλη προσοχή τώρα. Η ήττα από τον Ολυμπιακό καλό είναι να μην αποτελέσει ένα κακό ενσταντανέ σε ένα ενδεχόμενο ντεφορμάρισμα που μπορεί να έρθει. Είναι γεγονός πώς οι απώλειες έπαιξαν τον ρόλο τους σε αυτό το παιχνίδι, αλλά αν παρατηρήσει κανείς και τα προηγούμενα παιχνίδια προσεκτικά -κυρίως στο Καυταντζόγλειο- θα διαπίστωσε πώς η απουσία του Λάζιτς για παράδειγμα ήταν πολύ σημαντική μεσοεπιθετικά. Προστέθηκε σε αυτό και αυτή του Ντε Λούκας με τον Ολυμπιακό και… “πάπαλα” η κυκλοφορία της μπάλας στο κέντρο. Καλός ο Καμαρά, εξαιρετικός. Στα αμυντικά του καθήκοντα. Ανάλογα και ο Λουσέρο ικανός ποδοσφαιριστής αλλά στον άξονα πολλά τα λάθη με την μπάλα στα πόδια. Δεν είχε ηρεμία η ομάδα και η επιστροφή τους με τον ΠΑΣ θα είναι σημαντική, αν αυτή επιτευχθεί.
Τα δυο ματς με ΠΑΣ και Ηρακλή μέσα σε τρεις ημέρες εντός έδρας κρίνουν στόχους. Φανταστείτε η ομάδα να πάρει έξι βαθμούς. Θα είναι κάτι “διαστημικό” , φτάνεις στους 31 βαθμούς , σίγουρα…δεύτερος και μπαίνεις στο δύσκολο πρόγραμμα της συνέχειας με το κεφάλι “ψηλά” και καλή ψυχολογία αφού έχεις απομακρυνθεί από τις ομάδες που -θεωρητικά- κυνηγούν τους ίδιους στόχους. Χρειάζεται όμως να γίνουν κάποια πράγματα από εδώ και πέρα που δεν είναι δύσκολο να τα αναλύσεις. Γιατί ιδιαίτερα το ματς της Κυριακής είναι πραγματικά ΖΟΡΙΚΟ. Απέναντι σε μια ομάδα που στην Ξάνθη μας έχει πάρει τον “αέρα”, παίζει πάντα με θετική ενέργεια στο παιχνίδι της και έχει παίχτες που κυνηγούν συμβόλαια. Μέσα σε όλα αυτά έναν προπονητή ικανότατο που έχει μάθει να διαχειρίζεται το Ελληνικό πρωτάθλημα. Τι πρέπει να συμβεί όμως στην συνέχεια;
Ένα γεγονός σημαντικό είναι η ατομική βελτίωση συγκεκριμένων ποδοσφαιριστών. Η ομάδα έχει ανάγκη τον καλό Νιέτο για παράδειγμα. Ο Ισπανός δεν έχει πάρει μεγάλο χρόνο συμμετοχής το τελευταίο χρονικό διάστημα. Ενδεχομένως να αδικείται. Ενδεχομένως και όχι. Το σίγουρο είναι πώς είναι ο ΜΟΝΟΣ ποδοσφαιριστής που μπορεί με ευκολία να προσφέρει μια ατομική ενέργεια μέσα σε ένα παιχνίδι. Να πάρει την μπάλα, να κάνει μια εικοσάρα κούρσα σε κλειστό και ανοιχτό χώρο και να δημιουργήσει καταστάσεις. Την Ξάνθη την έχουν μάθει πλέον στην Ελλάδα. Μια ομάδα με ένα 4-4-1-1 ιδιαίτερα κλειστό που στην αντεπίθεση γίνεται 4-2-4 καθώς υπάρχουν παίχτες που γεμίζουν την περιοχή. Το θέμα είναι πώς όταν το ματς “κολλάει” στο μηδέν, δείχνει μια δυσκολία να διαχειριστεί το άνοιγμα της αντίπαλης αμυντικής λειτουργίας. Ε, ο Ισπανός είναι ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ στην Ξάνθη και ένας από τους λίγους στην Ελλάδα (τέτοιος ήταν ο Ροντρίγκες του ΠΑΟΚ για παράδειγμα) που μπορεί με μια ατομική ενέργεια να κάνει αυτό το κάτι διαφορετικό. Ίσως βέβαια πρέπει να γίνει πιο optimistic μαζί του και ο Λουτσέσκου που μεταξύ μας…δεν καίγεται για τέτοιου είδους παίχτες, το έχει αποδείξει. Αντίστοιχα συμβαίνει όμως και με τον Πέτρο Ορφανίδη. Ο νεαρός μεσοεπιθετικός της Ξάνθης φέτος…έμεινε στα περσινά καλά λόγια. Δεν αγωνίστηκε πολύ φέτος και είναι αλήθεια, αλλά όταν πήρε συγκεκριμένα παιχνίδια στα πόδια του έδειξε νωχελικός. Κάτι που ΔΕΝ ταιριάζει σε ένα νέο παιδί και ΚΥΡΙΩΣ σε ένα τόσο ταλαντούχο αθλητή. Έχει δυνατότητες, πρέπει να μπει στο γήπεδο και να τις “ξεδιπλώσει” . Τον περιμένουν όλοι…
Παράλληλα υπάρχει και μια αίσθηση που πλανάται στην ατμόσφαιρα πώς ενδεχομένως το θέμα Λισγάρα να κάνει ΚΑΚΟ στην Ξάνθη με την έννοια πώς οι ποδοσφαιριστές της θα φοβούνται τώρα να μπούνε δυνατά στις φάσεις. Πιο ΚΑΘΑΡΗ ομάδα από τον ΑΟΞ όλα αυτά τα χρόνια δεν υπήρχε, η ομάδα έχει πέσει πολλές φορές θύμα…σκληρών φάσεων και φυσικά ούτε καν να μπαίνει στο μυαλό οποιουδήποτε πώς η Ξάνθη αισθάνεται αμήχανα για την φάση Λισγάρα. Αυτό για να τελειώνουμε με μια ιστορία που κούρασε και μας κάνει πλέον να “γελάμε”.
Τα Γιάννενα έρχονται, η βαθμολογία μας δείχνει πόσο μεγάλη ευκαιρία είναι για τον ΑΟΞ να προχωρήσει ψηλά και με ελπίδες για κάτι πραγματικά καλό. Είναι όμως κρισιμότατο το ματς της Κυριακής…και δεν πρέπει να “ρίξουμε” σε αυτό το σημείο την “κανάτα με το νερό” που η ίδια η ομάδα με σκληρή δουλειά γέμισε.
